رابطۀ ارتفاع از سطح دریا، شیب، و سن درخت با دل ‏قرمزی راش (fagus orientalis lipsky) در جنگل‏ های حوزۀ شفارود گیلان

در این تحقیق، رابطۀ ارتفاع از سطح دریای آزاد، شیب زمین، و سن درخت با پدیدۀ دل‏قرمزی راش در جنگل‏های حوزۀ شفارود بررسی شد. برای جمع‏آوری داده از روش خط نمونه استفاده شد. نتایج این بررسی نشان داد که از 476 اصله درخت نمونه، 132 اصله به پدیدۀ دل‏قرمزی مبتلا بودند. درختان مبتلا به دل‏قرمزی در جنگل‏های حوزۀ شفارود، با اطمینان 95 درصد در بازۀ 6/4 ± 7/27 درصد قرار گرفته بودند. در این بررسی مشخص شد که میانگین نسبت دل‏قرمزی () در سه منطقۀ ارتفاعی از نظر آماری معنی‏دار است. نسبت دل‏قرمزی () در منطقۀ 1000 تا 1500 متر ارتفاع از سطح دریا از دو منطقۀ دیگر بیشتر بود. ضریب همبستگی بین نسبت مساحت دل‏قرمزی () تعداد 132 اصله درخت با شیب عرصه برای مشخص‏شدن رابطۀ این دو متغیر ( = 0.271  , p- value = 0.097) محاسبه شد که با اطمینان 95 درصد بین مساحت دل‏قرمزی و شیب عرصه وابستگی معنی‏دار وجود نداشت. شکل دل‏قرمزی در مقطع درختان گونۀ راش طرح مشخصی نداشت و به شکل و اندازه‏های مختلف دیده شد. نتایج نشان داد که با افزایش سن درختان، درصد فراوانی دل‏قرمزی نیز بیشتر می‏شود و از 150 سالگی با شدت بیشتر گسترش می‏یابد؛ به‏طوری که این نسبت، در مراحل رویشی مسن به جوان برابر با 74/2 بوده است.